Ανέφερα ποτέ ότι απεχθάνομαι τις διακοπές?
Με αποδιοργανώνουν του κερατά.
Όχι μόνο δε καταφέρνω να κάνω όλα όσα ήθελα/ είχα προγραμματίσει, αλλά επιπλέον βυθίζομαι σ'έναν άθλιο βούρκο οκνηρίας. Βαριέμαι να είμαι όλη μέρα (γιατί πάντα αυτό καταλήγω να κάνω) μαζί μ'εμένα. Με βαριέμαι γενικά στις διακοπές, ή, ακόμα χειρότερα, βαριέμαι όποια ένδειξη κοινωνικής συναναστροφής προκύπτει, οπότε υπάρχουν στιγμές που ο Λύκος (προσ-)εύχεται να πεθάνουν όλοι για να παίρνει το πατίνι του και να κάνει βόλτα στο δρόμο με τις πιτζάμες ή να τρώει παγωτό και να λερώνεται όσο θέλει και να γλείφεται στο τέλος ή να ζωγραφίζει αλεπούδες όλη μέρα στους τοίχους.
Δυστυχώς οι γονείς μου και ο κοινωνικός περίγυρος δε συμμερίζονται απόψεις τέτοιου είδους, καθώς με μεγάλωσαν με τις καλύτερες προδιαγραφές ώστε να καταλήξω ένας καθώς πρέπει ενήλικας (σηκώνω φρύδι με απορία: εγώ?), και εφόσον (ευτυχώς γι'αυτούς) δεν είναι ενήμεροι για τις απόψεις της κόρης τους, επιμένουν να γίνω άνθρωπος, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται (τρομακτικό).
Μεγαλώνοντας, ζήτησα καναρίνι. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή, σήμερα βρισκόμαστε με 17 νεοσσούς και τους περήφανους καναρινογονείς τους που τσιουτσίζουν και κουτσουλάνε, και θα τους ελευθέρωνα αν δεν αμφέβαλλα τόσο για τις καλές προθέσεις των γατιών της γειτονιάς.
Επόμενο στη λίστα: "ένα σκυλάκι, μπαμπάαα!" (με παρακλητικό ύφος πάντα). Υπό τον όρο να το καθαρίζω εγώ (wtf!?) και να το πηγαίνω βόλτα κάθε μέρα--ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ πανηγυρικά.
Αναμενόμενο, υποθέτω. Λατρεύω τις γάτες, γιιι. Ήθελα ένα γατί να μου τρίβεται στα πόδια και να με νυχιάζει όταν του πειράζω την ουρά, να το χαιδεύω, να μου ανακατεύει τα χαρτιά και τα μολύβια στο γραφείο, αλλά λόγω της αλλεργίας του αδερφού μου, και καθώς μένω ακόμα με τους γονείς (shoot me), μένω πάλι χωρίς ζωάκι.
Ο Λύκος, μη βρίσκοντας άλλη λύση, έριξε όλο το απόθεμα αγάπης του στο λούτρινο αρκουδόγατο με το όνομα Ντέιβ. Από τον Dave Mustaine, των Megadeth. Again, not enough.
Αποφάσισα να μου πάρω, λοιπόν, ένα φυτό. Ροδόδεντρο, για την ακρίβεια.
Το παινεύω με καμάρι πατέρα που μιλάει για τον πρωτότοκό του.
Λατινική ονομασία: Nova Zembla. Novaya Zemlya, στα ρώσικα, είναι αρχιπέλαγος στον Αρκτικό Ωκεανό. Αποτελείται από δύο κύρια νησιά – Σεβέρνυ (βόρεια) και Γιούζνι (νότια)– και από αριθμό μικρότερων νησιών. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αποτελούσε ευαίσθητη στρατιωτική περιοχή και για το λόγο αυτό η Σοβιετική Αεροπορία είχε μόνιμη παρουσία σε βάση στη νότια νήσο, εξαιρετικό, έτσι δεν είναι?
Αποφάσισα να ονομάσω το ροδόδεντρο Γιούζνι Β-)
Με αποδιοργανώνουν του κερατά.
Όχι μόνο δε καταφέρνω να κάνω όλα όσα ήθελα/ είχα προγραμματίσει, αλλά επιπλέον βυθίζομαι σ'έναν άθλιο βούρκο οκνηρίας. Βαριέμαι να είμαι όλη μέρα (γιατί πάντα αυτό καταλήγω να κάνω) μαζί μ'εμένα. Με βαριέμαι γενικά στις διακοπές, ή, ακόμα χειρότερα, βαριέμαι όποια ένδειξη κοινωνικής συναναστροφής προκύπτει, οπότε υπάρχουν στιγμές που ο Λύκος (προσ-)εύχεται να πεθάνουν όλοι για να παίρνει το πατίνι του και να κάνει βόλτα στο δρόμο με τις πιτζάμες ή να τρώει παγωτό και να λερώνεται όσο θέλει και να γλείφεται στο τέλος ή να ζωγραφίζει αλεπούδες όλη μέρα στους τοίχους.
Δυστυχώς οι γονείς μου και ο κοινωνικός περίγυρος δε συμμερίζονται απόψεις τέτοιου είδους, καθώς με μεγάλωσαν με τις καλύτερες προδιαγραφές ώστε να καταλήξω ένας καθώς πρέπει ενήλικας (σηκώνω φρύδι με απορία: εγώ?), και εφόσον (ευτυχώς γι'αυτούς) δεν είναι ενήμεροι για τις απόψεις της κόρης τους, επιμένουν να γίνω άνθρωπος, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται (τρομακτικό).
Καλά. Κι εγώ με ποιόν θα μιλάω?
Μεγαλώνοντας, ζήτησα καναρίνι. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή, σήμερα βρισκόμαστε με 17 νεοσσούς και τους περήφανους καναρινογονείς τους που τσιουτσίζουν και κουτσουλάνε, και θα τους ελευθέρωνα αν δεν αμφέβαλλα τόσο για τις καλές προθέσεις των γατιών της γειτονιάς.
Επόμενο στη λίστα: "ένα σκυλάκι, μπαμπάαα!" (με παρακλητικό ύφος πάντα). Υπό τον όρο να το καθαρίζω εγώ (wtf!?) και να το πηγαίνω βόλτα κάθε μέρα--ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ πανηγυρικά.
Αναμενόμενο, υποθέτω. Λατρεύω τις γάτες, γιιι. Ήθελα ένα γατί να μου τρίβεται στα πόδια και να με νυχιάζει όταν του πειράζω την ουρά, να το χαιδεύω, να μου ανακατεύει τα χαρτιά και τα μολύβια στο γραφείο, αλλά λόγω της αλλεργίας του αδερφού μου, και καθώς μένω ακόμα με τους γονείς (shoot me), μένω πάλι χωρίς ζωάκι.
Ο Λύκος, μη βρίσκοντας άλλη λύση, έριξε όλο το απόθεμα αγάπης του στο λούτρινο αρκουδόγατο με το όνομα Ντέιβ. Από τον Dave Mustaine, των Megadeth. Again, not enough.
Αποφάσισα να μου πάρω, λοιπόν, ένα φυτό. Ροδόδεντρο, για την ακρίβεια.
Το παινεύω με καμάρι πατέρα που μιλάει για τον πρωτότοκό του.
Λατινική ονομασία: Nova Zembla. Novaya Zemlya, στα ρώσικα, είναι αρχιπέλαγος στον Αρκτικό Ωκεανό. Αποτελείται από δύο κύρια νησιά – Σεβέρνυ (βόρεια) και Γιούζνι (νότια)– και από αριθμό μικρότερων νησιών. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αποτελούσε ευαίσθητη στρατιωτική περιοχή και για το λόγο αυτό η Σοβιετική Αεροπορία είχε μόνιμη παρουσία σε βάση στη νότια νήσο, εξαιρετικό, έτσι δεν είναι?
Αποφάσισα να ονομάσω το ροδόδεντρο Γιούζνι Β-)
Ο Ντέιβ που στεγνώνει
Άνθος южный (Γιούζνι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου