Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

εν αρχη ην το χαος




ΑΡΧΗ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

Θα μπορούσα κάλλιστα να πανηγυρίσω τη δημοσίευση του πρώτου μου post.. αν δεν είχα φτιάξει άλλα δύο blog στο παρελθόν :P
(έβαλα ήδη μια χαζο-φατσούλα, ξεκινάω με θετική διάθεση, το βλέπετε)

Το πρώτο blog στωικά θυσιάστηκε στο βωμό των πανελληνίων.. το δεύτερο ζεί ακόμα, αν και γνωρίζουν την ύπαρξη του..τέσσερα? -με το ζόρι- άτομα. Τα τρία το έχουν ήδη ξεχάσει, αλλά δεν παραπονιέμαι.

Ουσιαστικά, ο ιστιότοπος αυτός δημιουργήθηκε για δύο λόγους: καταρχάς, για να θυμίζει την ύπαρξη την "οντότητας" μου σε μια φίλη που φεύγει Σέρρες για σπουδές.. Ήθελε κάτι για να αναπολεί τις παλιές, καλές στιγμές μας, αλλά όταν κάθισα ωραία και καλά στο γραφείο με τα μολύβια μου, απέμεινα να κοιτάω το κενό. Χωράει ένας χρόνος ολόκληρος σε σελίδες? Όλες οι ματιές, τα λόγια, όλα αυτα που μοιραστήκαμε? Άρχιζα ξανά και ξανά και ξανά γιατί όλο και κάτι παρέλειπα.. Στο τέλος αποφάσισα ότι ένα blog θα ήταν ιδανική λύση, θα μπορούσε να παίρνει μεγάλες δόσεις από την αφεντιά μου όποτε ήθελε.

Ο δεύτερος λόγος είναι πιο πρακτικός: απραξία. Ταπεινωτικό εκ πρώτης όψεως, αλλά αμφιβάλλω αν θα το διαβάσει κανένας άλλος εκτός από.. ehm.. εμένα. Από τότε που τελείωσαν οι πανελλήνιες, έχει απορυθμιστεί το εσωτερικό μου ρολογάκι. Πήρα κάτι τόμους ιστορίας, φιλοσοφίας και μαθηματικών για να διαβάζω, ξυπνάω κάθε μέρα στις 8 ("ανώμαλη!"), έχω χαλάσει ένα κουτί με μολύβια (από τα καλά, τα f.castell, ακόμα τα κλαίω) ζωγραφίζοντας κύκλους, γενικά βαριέμαι. Θα μπορούσα ωραιότατα να γρατσουνάω και την κιθάρα μου, αλλά ας όψεται η μάνα μου που την είδε Kurt Cobain μετά τη συναυλία _- Ε, και τέλος πάντων, με τρώνε τα δάχτυλά μου και πρέπει κάπου ν'αδειάζω τις σκέψεις μου, και το blog δε φέρνει πολλές αντιρρήσεις, οπότε είμαστε όλοι βολεμένοι :]


P.S. 1) : από κάποιον που έχει μανία με τους ορισμούς, δεν θα μπορούσε να λείπει ο ακόλουθος, που αποτελεί και το όνομα του blog
--Θρυαλλίς=[κοινώς φιτίλι] Νήμα από βαμβάκι που χρησιμοποείται στα κεριά, στις λάμπες πετρελαίου κ.ά., για την παραγωγή φωτός. Επίσης θρυαλλίδες λέγονται τα νήματα που είναι διαποτισμένα με εύφλεκτες υγρές ουσίες και προορίζονται για την ανάφλεξη εκρηκτικών γομώσεων, που βρίσκονται σε μια ορισμένη απόσταση. Ανάλογα με την ταχύτητα που καίγεται η θρυαλλίδα., διακρίνεται σε αργή (1 μ./δευτ.), γρήγορη (αρκετές δεκάδες μέτρα ανά δευτερόλεπτο) και εκρηκτική (4.000-7.000 μ./δευτ.).


P.S. 2) : πρέπει να συνηθίσω να βάζω τόνους. Δεινοπάθησα για να το γράψω αυτό.. ελπίζω να με αποζημιώσει το χριστουγεννιάτικό μου δώρο, μασρουμ!


ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ