έχει περισσότερη πλάκα έτσι

απλώς γράφω, γράφω, γράφω, δε σκέφτομαι, δε μπορώ, με μπούχτισα μ'εμένα και την παράνοιά μου, και μέχρι να γίνει το κεφάλι μου βαρύ πίνω, πίνω, μεθάω, μέθυσα, είναι ωραία στον πάτο, δε δίνεις λογαριασμό στους από πάνω, κανένας δε δίνει, δε δίνω ούτε εγώ, αλλιώς μ'έμαθαν όμως, ωφ, μπερδεύτηκα, δε γίνεται να λειτουργώ αυτόματα? να πάρει, θέλω να λειτουργώ χωρίς να σκέφτομαι διαδικασίες και συνέπειες, μόνο δράση και αντίδραση, και να μπορώ να πίνω και να- να- να- απλώς θέλω, τί πειράζει? και οι αντιδράσεις θέλω να είναι κανονισμένες, εγώ να τις έχω κανονίσει, γιατί δε μπορώ να χάνω τον έλεγχο έτσι θέλω! Ψέματα, όλα είναι ψέματα, εγώ και ο εαυτός μου μού λέμε την αλήθεια, μικρά, ωραία, εύγευστα ψέματα είναι η αλήθεια τους και η αλήθεια μας το ίδιο, πρέπει να σε γρατσουνίσεις και να σε σκάψεις για να σε βρεις μέσα στην αλήθεια σου, και αλίμονό σου άμα δε καταφέρεις να σε γιατρέψεις μετά, θα μείνεις ανοιχτός κι εκτεθειμένος στην αλήθεια των άλλων. 

αχ, ανάθεμά με κι αν ξέρω τί μου γίνεται
πού πάω
πού θα βγω
και τί με περιμένει αύριο.
Το καλό που μου θέλω, να θυμηθώ να πλύνω τα πιάτα.