7 Μαρτίου σήμερα, και ο Λύκος έβαλε Μάρτη. Κόκκινη και άσπρη κλωστή. Δύο άσπρες κλωστές, για να μη με κάψει ο ανύπαρκτος ήλιος. Και μια ("κάποια φωνή, αόριστη, άσχετη, από τη σχολή", εννοείται ότι δεν ισχύει, Ντιμ -"ναι βρε, δεν παρεξηγώ") φωνή στο αυτί μου, "πάμε Βουκουρέστι", γουίιιιιιιι. Ο Λύκος θα μισό-περπατάει με τακούνια και θα είναι (προς μεγάλη του δυσφορία) ντυμμένος με επίσημα ρούχα, θα κάνει βόλτες και coffee break στο Μέγαρο του Κοινοβούλιου-"Σπίτι του Λαού", αγαπητέ Νικολάε, και θα εξασκεί τι-τα αγγλικά του? μάλλον. "Κουλ, θα μιλάμε αγγλικά", βουίζει το ακουστικό.
Ο Ντιμ δαγκώνει το καλώδιο. Πρίιιιβιετ, κι ένα βιαίως ορθάνοιχτο βαλτοπράσινο μάτι, έχει έμπνευση πάλι ο άτιμος (γελάει στο ακουστικό, του τα διαβάζω ταυτόχρονα). Πετάμε σε 15 μέρες, -"με το καλό πάντα", -"ποιό καλό?, -"δεν πετάμε με το καλό, με Ολυμπιακή πετάμε", και κάνουμε χαρά με το πλαστικό φαγητό που θα φάμε στο αεροπλάνο και που πάμε την πενθήμερη που δεν πήγαμε στο λύκειο, χωρίς όμως μπουζουκάδικα και καθηγητές, μόνο συνέδριο, κοινοβούλιο, συνέδριο, debate, υπουργείο Εξωτερικών, Ευρωπαικά κλαμπ ("showing off, are we?") . "Σκέψου Ντιμ", ο κακός Λύκος βασανίζει το γουρούνι-Ντίμα, ο Λύκος θέλει καφέ, τσάι, κακάο, πεινάααααει! και ο Ντιμ τη βγάζει με μία φέτα Gouda, "τρέμω γι'αυτά που θα γίνουν για μένα, μ'εμένα δεμένο-στο Βουκουρέστι", εμένα και την Κλειώ εννοεί, μας αγαπάει πολύ και μας φοβάται λίγο, κι εμείς τον κακοποιούμε, αλλά τον αγαπάμε και πάλι, "όπου και να ταξιδέψω, ο Λύκος με δαγκώνει", έλα που δε σ'αρέσει! Εμείς οι τρεις στο Βουκουρέστι, "τα τρία μας", kewl. Καλά να περάσουμε, και του χρόνου.
Thumbs up!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραλλήρημα χειμερινής νυκτός!