η φωνή της ακόμα στο κεφάλι μου | και ακούω τα λόγια που ποτέ δε μου είπε ή που περιμένω ακόμα να μου πει | πιο βραχνή απ'ότι τη θυμόμουν | καλύτερα έτσι | να θέλω να τριφτώ πάνω της | ανάθεμα | διεστραμμένο ιτ ιζ | αλλά διάολε γιατί δεν καταλαβαίνει τίποτα? | θα καταλάβει | κι ας μη μου πει πως μ'αγαπάει | κι ας μην το κάνει | μόνο να μου φέρνει γάλα μαζί με το τοστ μου | να μου κάνει κλισέ εκπλήξεις κι ας τις σιχαίνεται | είμαι σίγουρη πως θα τις σιχαίνεται | και θα της φωνάζω ότι μου λείπει | και θα την αγαπάω μέχρι τα αερόστατα | αυτά που είναι ανάμεσα σε χαρταετούς και ζέπελιν | οι ορίζοντες θα μ'έχουν πνίξει | σ'όλα τα κλίματα σ'όλα τα πλάτη | αγώνες για το ψωμί και το αλάτι | έρωτες | έρωτες | έρωτες | πλήξη | αυτό ήταν | θα την απαγάγω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου